مقدمه نی نوازی
آری حکایت نی از آن زمان آغاز گردید که باد بر نیزارهای پاییزی وزیدن گرفت و صدای شکایت نیهای شکسته را در
گوش خسته ی هستی طنین انداز کرد. آری ساز نی اولین آموزگار موسیقی برای مخاطبین نخستین در عالم هستی بود و تأثیر
جادویی صدای نی بر روح انسان چنان بود که بسیاری از بیماریهای العالج به واسطه شنیدن صدای نی درمان می شد و
هماکنون نیز موسیقی درمانی یکی از بخش های اصلی طب می باشد. دراویش در مراسم سماع و ذکر، برای به وحدت رسیدن
از نی بهره می برده و می برند و مابین هفت بند نی و هفت مرحله سلوک مشابهتی قائلند. پیشینه تاریخی نی در موسیقی ایران
زمین به زمان های دور بر می گردد و همچنین نی در ادبیات فارسی نیز جایگاه ویژه ای دارد به نحوی که موالنا با اشعار خود
این ساز را در فرهنگ و ادبیات فارسی جاودانه کرده است. در رابطه با سیر تکاملی این ساز آورده اند که در دوران صفویه
تحول عظیمی در این ساز صورت گرفت و شیوه نوازندگی این ساز در ایران به روشی جدید انجام شد. که در این روش قسمت
سر نی در بین دو دندان پیشین باال قرار می گیرد و نوک زبان نیز روی سر نی را در داخل دهان به نحوی که فقط روزنها ی
برای عبور هوا باقی می ماند. پوشش می دهد و حجم خود دهان نیز به قسمت مولد صدای نی افزوده می گردد و این امر باعث
میشود تا صدای بم نی با رگه های هوای کمتر و حجم بیشتری اخراج گردد. متأسفانه در ایران درباره ساز نی تحقیق و
پژوهش چندانی صورت نگرفته و به تعدادی مقاله بسنده گردید ه امیدواریم که محققان و پژوهشگران عزیز به این موضوع
توجه خاصی مبذول دارند.